Door Astrid Potuijt
RHOON – Een Maatje kan je zijn op heel veel verschillende vlakken. Voor een kletspraatje, een spelletje, een wandeling of door te helpen met de administratie of door boodschappen voor een ander te doen.
Yvonne Rothier werkt al zes jaar mee aan het maatjesproject van Welzijn Albrandswaard. Twee jaar geleden werd ze het wandelmaatje van meneer Smits. Hij kreeg dementie en wilde wel erg graag naar buiten. Zijn vrouw Lenie raakte door suikerziekte haar been kwijt en was niet meer in staat om zelf met haar man te gaan wandelen. Na een jaar overleed meneer Smits, maar Yvonne bleef. Nu een jaar later wandelt ze wekelijks zo’n anderhalf uur met Lenie, waarbij Lenie in de elektrische rolstoel naast Yvonne rijdt.
Fijn moment van de week
Het miezert als ze samen de deur achter zich dichttrekken. ‘’We hebben een paraplu en een poncho bij ons”, vertelt Yvonne. ‘’Mocht het echt heel hard gaan regenen, keren we om, maar een beetje motregen maakt ons niet uit.”
De wandelingen zijn voor beide dames een fijn moment van de week. Voor Lenie omdat ze niet zo goed alleen eropuit durft te gaan in haar rolstoel en voor Yvonne omdat ze wegens ziekte niet kan werken, maar wel graag van betekenis wil zijn. ‘’Ik heb drie maatjes waar ik wekelijks mee wandel. Met Lenie wandel ik door Rhoon. Soms gaan we langs de winkels, soms lopen we het park in. We kletsen over van alles en nog wat. Van het weer tot aan de politiek en we delen onze persoonlijke verhalen met elkaar.”
Dat Lenie haar been heeft verloren is geen onderwerp meer van gesprek. ‘’Dat is zoals het is”, zegt Lenie. ‘’We hebben het liever over wat er nu allemaal speelt. Yvonne maakt het een en ander mee in haar leven en daar hebben we het ook over. Het kan dus van koetjes en kalfjes naar heel serieus gaan.”
Lenie heeft thuishulp en hulp bij het douchen, maar kan zich verder nog goed redden in haar eentje. Om zelf naar buiten te gaan mist ze het zelfvertrouwen. ‘’Mijn dochter komt wekelijks langs en mijn zoon komt ook soms. Mijn zus haalt af en toe wat extra boodschappen en de rest wordt bezorgd door de supermarkt. Met Yvonne ben ik heel blij. Het is gezellig, we kunnen elkaar tot steun zijn en ze is trouw. Alleen als de regen echt met bakken uit de hemel komt, blijven we thuis.”
Er wordt gelachen, gekletst, de interesse in elkaar is wederzijds. Tuinen worden bekeken, planten en paddenstoelen krijgen de volledige aandacht. Als ze weer thuiskomen, vraagt Yvonne altijd hoe Lenie de wandeling heeft gevonden voordat ze weer naar huis gaat.
‘’Het wandelen is ook goed voor mijzelf. Ik vind het leuk om te doen en haal er ook steun uit en ben even niet met mijn eigen problemen bezig”, zegt Yvonne. ‘’En ik ben blij met Yvonne”, glimlacht Lenie.
Paar uurtjes per week
Lenie en Yvonne laten zien hoe belangrijk de maatjesprojecten zijn. ‘’Met een paar uurtjes per week kan je al iets betekenen”, zegt Yvonne. ‘’Je kan het zo regelen dat het jou uitkomt, dus ook als je een betaalde baan hebt, kun je dit er naast doen. “ ‘’Wel is het belangrijk dat je trouw bent zoals Yvonne”, vult Lenie aan. ‘’Je kan natuurlijk niet steeds weer afzeggen. Er wordt op je gerekend.”
‘’Ik zie alleen maar positieve kanten van het maatje zijn”, sluit Yvonne af.
Meer informatie
Voor meer informatie over de verschillende maatjesprojecten van Welzijn Albrandswaard, kan men contact opnemen met de coördinator Maatjesprojecten 010-5018322 of mailen naar maatjes@welzijnalbrandswaard.nl.